‘Eigenlijk mogen we niet zo zeuren..’

Iedereen heeft er wel eens last van. Logisch als je het mij vraagt. Je ligt in je meest comfy outfit languit op de bank, het is donker en het regent buiten. Eigenlijk wilde je vandaag naar de sportschool gaan maar je ligt zo lekker en voelt dat je best wel moe bent. Je hebt vandaag de hele dag gewerkt en bent met de fiets naar de supermarkt gegaan. Genoeg beweging heb je voor vandaag dus al gehad. Toch de training naar morgen verplaatsen dan maar..?

Smoesjes hier en smoesjes daar. Natuurlijk komen ze ook bij mij af en toe door mijn hoofd spoken. Daarentegen kun je het natuurlijk ook vanuit een ander perspectief bekijken. Want eigenlijk moet je blij zijn dat je rennen kán, dat je fietsen mág en dat je op deze manier je energie kwijt kunt. Helaas, daar is niet iedereen mee gezegend…

Woensdag 7 september, vandaag is het zo ver. Vanavond is de opening van de Paralympische Spelen 2016 die net als de Olympische Spelen in Rio plaatsvinden.Van het rolstoeltennis tot het zwemmen en van het roeien tot het blindenvoetbal. In totaal worden er 22 verschillende sporten beoefend. Wie hieraan deelnemen? Sporters met een bepaalde beperking zoals een amputatie, een hersenbeschadiging, visuele of intellectuele problemen. Maar ook sporters die bijvoorbeeld rolstoelgebonden zijn. Door de spelregels aan te passen kunnen ook deze mensen de sport beoefenen waar zij goed in zijn.

Hoewel de Olympische Spelen zo groots werd aangekondigd hoor ik hier (tot nu toe) bijna niets over. Aan de ene kant wel jammer maar ergens begrijp ik het ook wel. Misschien vind ik het ook wel minder leuk om hiernaar te kijken. Daarentegen doet het me wel beseffen dat ik (we) niet zoveel mag (mogen) zeuren. Je zult maar een passie hebben voor het basketbal maar niet kunnen lopen, van zwemmen houden maar een spierziekte hebben die het zwemmen belemmert of het liefste de hele dag een balletje willen trappen maar niets kunnen zien..

Lig je op dit moment op de bank een ‘goede’ reden te bedenken waarom je mag blijven liggen? Denk dan even aan die mensen die niet zomaar kunnen sporten. Mensen die graag zouden willen maar worden tegengehouden door een beperking. En natuurlijk mag je af en toe best een training overslaan met een misschien niet zo’n terechte smoes. Maar je mag er best eventjes bewust van zijn dat niet alle mensen deze keuze hebben…

Denk jij daar wel eens over na?

Liefs,
Jip