Running diary: ‘nieuwe PR + voorbereidingen gaan beter dan ooit!

Ja je leest het goed! Een nieuw persoonlijk record!  Een aantal weken terug waren een studiegenootje en ik in een impulsieve bui. Deze bui zorgde voor het feit dat we opeens waren ingeschreven voor de Bruggenloop 2016 in Nijmegen. ‘Altijd leuk om een wedstrijd in eigen stad te rennen!’ Was onze gedachte. Hoewel de wedstrijd voor mij toch wel een soort van voorbereiding was voor de halve marathon in Eindhoven, ben ik er helemaal voor gegaan. Tien kilometers over de vijf bruggen in Nijmegen. De route, het enthousiasme van alle mensen en dat met de zonsondergang. Volgend jaar ben ik zeker weer van de partij! Er was wel een MEGA eindsprint voor nodig maar het is me gelukt om de 10 km binnen de 50 minuten te rennen! Met een eindtijd van 49:38 min kwam ik uiteindelijk over de finish.

‘Juichende mensen langs de kant van de weg en high-fives geven aan de kinderen die ernaast staan te springen..’

‘De adrenaline tijdens een hardloopwedstrijd moet iedereen een keer ervaren…’
Zoals ik al zei: ‘Eigenlijk is het een voorbereiding voor de halve marathon in Eindhoven’. Dit betekent niet dat ik deze wedstrijd zag als ‘eventjes een snelle 10km run’. Want 10 km ren je niet eventjes. Het is uiteindelijk lichamelijk toch wel vermoeiend, ook al ben je getraind. Man, wat vond ik het fijn om weer even die adrenaline van een hardloopwedstrijd te ervaren. De kriebels van mijn eerste halve marathon kwamen weer naar boven. Juichende mensen langs de kant van de weg, high-fives geven aan de kinderen die ernaast staan te springen en de rode maar voldane gezichten van de renners bij de finish. Heb je nog niet eerder meegedaan aan een hardloopwedstrijd? Alleen al voor de adrenaline die je krijgt zou ik een poging wagen! Want dat moet echt iedereen een keertje meemaken!

Hoe gaat het met de voorbereidingen?
TWEE WEKEN NOG. Help! Hoewel ik uitkijk naar het rennen en alles eromheen vind ik het ook steeds spannender worden. Daarentegen kan ik (mét een glimlach) zeggen dat de voorbereidingen beter dan ooit gaan! Afstanden van 10 tot 15 kilometers ren ik zonder al te veel moeite. Tuurlijk ben ik achteraf buiten adem en voelen mijn benen als trillende rietjes maar ik ervaar geen blessures en of andere onverwachtheden die me in de weg staan. Dit is Jip niet gewend…!

Wat nu?
Hoewel ik komende twee weken nog een aantal runs op de planning heb staan, zal ik niet meer afstanden van 15-20 km gaan rennen. Dit kost veel kracht en ik wil mijn benen (en de rest van mijn lichaam) genoeg rust geven. Ook zal ik het aantal krachttrainingen iets verminderen. Hoeveel weet ik nog niet precies, maar ik zal goed luisteren naar mijn lichaam en het daarop baseren. Zodat ik al mijn energie kan opsparen en straks helemaal fit aan de start kan gaan staan!

Heb jij ooit een hardloopwedstrijd ervaren met een sfeer zoals ik die beschrijf? Kijk jij er met net zo’n glimlach op terug als ik? Laat het me weten!

Liefs,
Jip