Zo ben ik begonnen met krachttraining.

Waarom ik deze blog schrijf? Omdat voor mijn gevoel steeds meer meiden de overstap willen maken van de cardiozone naar het krachthonk. Waarom ik deze stap twee jaar geleden heb gemaakt? Omdat ik de cardioapparaten heeeeeleemaaal zat was. Ik wilde iets anders, mezelf kunnen uitdagen. Oftewel, gaan slingeren met dumbbells. Hoe ik hiermee ben begonnen vertel ik je in deze blog. Want nee, ik weet dat het niet makkelijk is. Ook ik liep de eerste periode zigzaggend als een kip zonder kop door de sportschool. Niet wetend waar ik zijn moest. Niet wetend wat ik doen moest. Maar vooral, niet wetend waar ik moest beginnen…

Al mijn hele leven lang krijg ik snel last van mijn rug. (Nu is dat gelukkig(!) al een stuk minder). Een dagje shoppen? Dan krijgt Jip geen zere voeten maar last van haar rug. Een rondje hardlopen? Dan heeft Jip geen last van zware benen maar last van haar rug… Ga zo maar door.

Ik kreeg van de fysio oefeningen mee om mijn rug sterker te maken. Drie maal in de week ‘moest’ ik deze oefeningen gaan uitvoeren. Daarvoor werd ik wel het krachthonk ingeduwd. Ik moest namelijk aan de slag met gewichten. Een aantal weken lang stond ik er voor mijn gevoel als een kip zonder kop. Ja, de fysio had de oefeningen wel een keertje voorgedaan. Maar that’s it. Iedere keer was het weer zoeken naar de juiste houding en bijbehorende bewegingen. Ik was continu bezig met de mensen om me heen en voortdurend aan mezelf aan het twijfelen. Doe ik de oefening wel goed? Vinden al die mannen me niet raar dat ik bij hun in het krachthonk staat?

“Ik voelde mezelf sterker en fitter worden…”

Hoewel ik er dus met veel onzekerheden stond, vond ik het toch wel iets hebben. Ik voelde mezelf sterker en fitter worden en kreeg interesse in de oefeningen die mensen om me heen deden. Ik deed ten slotte alleen oefeningen voor mijn rug. Maar als ik om me heen keek zag ik zo veel meer.

Ik besloot mezelf in te schrijven voor een cursus: ‘krachttraining voor vrouwen’. Iedere week trainde ik in een veilig afgesloten lokaaltje met enkel en alleen maar meiden. We deden ‘grote’ oefeningen als squats, deadlifts en benchpress. Toen, 8 weken later, was de cursus opeens voorbij. WAT NU.

Gelukkig had ik een sportmaatje leerde kennen die in hetzelfde schuitje zat. Samen besloten we te gaan trainen. Wel fijn om niet in je eentje het krachthonk in te hoeven duiken. Ja, het duurt een aantal weken om oefeningen eigen te maken. Om te komen tot een punt waarbij de bewegingen niet meer als ‘nieuw’ voelen. Een punt waarbij je niet meer de stapjes in je hoofd hoeft te herhalen. En het belangrijkste: het punt waarbij je je kunt focussen op de oefeningen in plaats van de mensen om je heen.

“Ook ik was ooit een nieuweling die zigzaggend door de sportschool liep…”

Zo ben ik dus begonnen met krachttraining. Ook ik was ooit een nieuweling die zigzaggend door de sportschool liep omdat ik niet wist waar ik zijn moest. Wil jij ook starten met krachttraining maar herken je jezelf hierin? Na twee jaar ervaring kan ik je de volgende tips meegeven:

1. Zoek een sportmaatje! En dan het liefst iemand die al ervaring heeft.
2. Vraag hulp aan de mensen van de sportschool om te kijken of je de oefening op de juiste manier uitvoert.
3. Kijk naar Youtube filmpjes hoe oefeningen moeten worden uitgevoerd.
4. Bouw het langzaam op. Ga dus niet in een keer vijf nieuwe oefeningen doen die je nog nooit gedaan hebt.
5. Bedenk dat iedereen ooit is begonnen.
6. En last but zeker not least, heb schijt!;)

Succes, you can do it. Laat je niet gek maken!

Liefs,
Jip