Running diary: Kan ik na 7 weken weer en stukje rennen?

Ja, ik zit er nog steeds mee helaas. Ik heb het over dat kleine scheurtje in mijn peesplaat (onder mijn voet). Zeven weken geleden kreeg ik tijdens het rennen een scherpe pijn onder mijn voet. Strompelend moest ik op zoek naar een bushalte en een week later kon ik nog steeds niet normaal lopen. (Hoe dit precies ging dat kun je allemaal nalezen in running diary nummer 16).

‘Ik moet bekennen…’

Ik moet bekennen dat ik het niet heel erg vond dat ik afgelopen weken niet mocht rennen. Misschien ook wel een beetje omdat het winterse weer om de hoek is komen kijken. Maar vooral omdat ik het eventjes poepiedruk had. Druk met studeren, studeren en nog meer studeren, alles kwam tegelijk. Nu ik eindelijk meer tijd heb, merk ik dat het toch weer begint te kriebelen. Al een tijdje wil ik mijn hardloopschoenen uit de kast halen om een ronde te maken in de frisse buitenlucht. En ja hoor, zeven weken na  het ontstaan van mijn blessure mag ik eindelijk weer!

‘Hoe heb ik in hemelsnaam een halve marathon kunnen rennen?’

‘Ja.’ Is dus het antwoord op de vraag in de titel. Ik kan na 7 weken eindelijk weer een stukje rennen. Wel minimaal helaas maar ik mag mijn hardloopschoenen in ieder geval weer uit de kast halen.

Het is een frisse donderdagochtend. Ik trek mijn lievelingshardloopbroek aan, strik mijn veters goed vast en stap de deur uit. LET’S GO! Ik moet van de fysio een interval rennen van 7 keer 2 minuten (met 1 minuut rust tussendoor). Ik loop de eerste twee minuten op een rustig tempo en meteen voel ik een lichte teleurstelling. Een teleurstelling voor het feit dat ik al na twee minuten moet gaan wandelen terwijl ik geen pijn voel. Maar ik voel ook een lichte teleurstelling omdat ik merk dat mijn conditie helemaal terug bij af is. Terug bij af? Zeg maar nergens meer te bekennen. ‘Hoe heb ik in hemelsnaam nog niet zo lang geleden een halve marathon kunnen rennen?’

‘Nee, jip niet doen.’ Zei ik tegen mezelf.

20 Minuten later was ik ik alweer klaar met de intervaltraining. Aan de ene kant was ik opgelucht want ik had geen last! Aan de andere kant dus een naar gevoel omdat ik graag nog een stukje verder wil gaan. ‘Nee, jip niet doen.’ Zei ik tegen mezelf. Gelukkig besloot ik verstandig te zijn. Ik draaide me om en wandelde richting huis.

Komende tijd zal ik door middel van intervaltrainingen de loopafstand gaan opbouwen. Vanuit daar zie ik wel weer verder. Maar een halve marathon ga ik in 2017 zeker weer een keertje rennen hoor! Welke? Dat weet ik nog niet! Dus alle tips zijn welkom;)

Liefs,
Jip