Running diary: Op dit moment werd hardlopen pas leuk.

Ja ik krijg het vaker te horen: ‘Jip, hoe houd je dat hardlopen toch vol?!’ Ik kan je zeggen, ik snap je gedachte. Want in het begin had ik echt een GLOEIENDE HEKEL aan hardlopen! (Ja, dat moet in hoofdletters, zo erg vond ik het). Na drie stappen was ik bezweet, buiten adem en wilde ik weer omdraaien. Maar… er kwam een tijd dat ik het opeens leuk ging vinden! Hopelijk kom jij dit moment ook tegen! 😉 Maar wanneer was dit moment nou?

‘Waarom doen mensen dit voor hun plezier?!’

‘Zullen we een keer een rondje gaan hardlopen?’ Vroeg een vriendin. ‘Oke, waarom ook niet’ Dacht ik. Mijn voetbal lag namelijk stil door de zomerstop dus sporten deed ik toen toch niet zoveel. Een aantal dagen later haalde ik de oude, versleten hardloopschoenen van mijn moeder uit de kast en startten we ons rondje door de bossen. Ik weet nog goed dat ik er na het eerste bospad al klaar mee was. ‘Waarom doen mensen dit voor hun plezier?!’

Wanneer kwam die omslag?

Nu, 2 jaren later loop ik vrijwel iedere week een rondje in de buitenlucht, soms ook vaker. De ene keer kies ik voor een kleine snelle ronde van ongeveer vijf kilometer, de andere keer neem ik de tijd om een duurloop van ongeveer tien tot twaalf kilometer te rennen. Deze rondjes geven mij een voldaan gevoel en ik geniet oprecht tijdens het rennen. Maar wanneer kwam dan die omslag van haat naar voldoening?

Daar had ik eerder nog niet de energie voor…

De eerste keren hardlopen snapte mijn lichaam denk ik niet helemaal wat er gebeurde. Ik was na de eerste kilometer al kapot, de zweetdruppels rolde over mijn rug en ik kreeg krampen in mijn kuiten en steken in mijn maag. Een aantal keren later merkte ik dat het rennen me gemakkelijker af ging. Een vijf kilometer-rondje was niet meer zo’n hele zware opgave en ik begon tijdens het rennen om me heen te kijken (eerder had ik daar de energie niet eens voor). Bovendien vond ik steeds meer uitdaging in het rennen. Mijn eerste doel van vijf kilometer was gelukt en ik wilde door naar de 6 kilometer, later 7 kilometer en misschien zelfs 8!

Misschien dat je die schoenen toch nog maar eens uit de kast moet halen! 😉

Net als dat ik vroeger wiskunde ‘leuk’ begon te vinden zodra ik de sommen snapte, begon ik het hardlopen leuk te vinden toen ik er een beetje ‘goed’ in werd. Ik kon mezelf uitdagen in afstanden en begon met trainen voor wedstrijden. Op deze manier ben ik het dus leuk gaan vinden!

DUS… Heb je een rondje gerend en denk je NOOIT MEER. Misschien dat je die schoenen toch nog maar eens uit de kast moet halen! 😉

Liefs,
Jip