Wedstrijdverslag: Zevenheuvelenloop 2017

Ondanks dat mij vooraf werd verteld dat de route van de NN Zevenheuvelenloop alles behalve makkelijk is, had ik zin om deel te nemen aan deze wedstrijd! Heuvels oprennen is niet echt mijn ding maar ik vond dat ik als inwoner van Nijmegen een keer moest meedoen! Of ik ondanks de pittige route een goede tijd kon neerzetten? Dat vertel ik in deze verslagje! Lees je mee?

De avond voor de wedstrijd had ik een gezellig verjaardagsfeestje gepland staan. Hoewel ik het bij één glas alcohol heb kunnen houden, heb ik wel goed gesnoept van al het lekkers dat op tafel stond. Mijn maag vond al dat snoepen blijkbaar minder leuk want op de wedstrijddag werd ik wakker van buikkrampen. Help, dat kon ik deze dag niet gebruiken! Misschien waren het onbewust ook wat zenuwen voor de wedstrijd want een uurtje later had ik al niet veel last meer… (gelukkig maar).

‘Ik moet eerlijk zeggen dat…’

Op de valreep wist ik mijn beste hardloopvriendinnetje nog over te halen om met mij mee te rennen. Haar andere afspraak was gecanceld, dan heb je geen excuus meer om niet mee te doen toch? 🙂 Ik was in ieder geval heel erg blij dat ik de 15 kilometers met haar samen kon rennen! Met onze kleurrijke hardloopschoenen, een groot ontbijt achter de kiezen en ons enthousiasme vertrokken we richting het (toen nog) zonnige Nijmegen. Een aantal uren later stonden we aan de start te springen om warm te blijven. *3,2,1 PANG* We konden eindelijk van start! Ik moet eerlijk zeggen dat ik de eerste kilometers (die vals plat waren) nog mee vond vallen. Ik was hier mentaal wel goed op voorbereid maar had niet verwacht dat mijn kuiten de aanslag op mijn spieren niet erg zou vinden. Het ging goehoedd!

‘Ja, de heuvels waren pittig.’

Tot onze verbazing renden we de eerste tien heuvelachtige kilometers met een snelheid van 11.5 km per uur. Nu de twee grote heuvels nog en dan mochten we de laatste kilometers naar beneden rennen! Ja, de heuvels waren pittig zoals iedereen vooraf had gezegd maar de hardloopadrenaline die ondertussen naar boven was gekomen en de o zo mooie omgeving zorgde ervoor dat ik de heuvels opkwam. Eenmaal boven was het een kwestie van rust pakken door goed adem te halen zodat we weer konden versnellen naar de huidige 11.5 km per uur.

De laatste kilometers gingen inderdaad naar beneden en met onze laatste krachten maakten we zo groot mogelijke passen richting de finish. Met nog een laatste eindsprint kwamen we over de finish met een tijd van 1 uur 15 minuten en 29 seconde. Dat is gewoon BIJNNNAA 12 km per uur! Dat hadden we met al die heuvels echt niet verwacht!

Ren jij volgend jaar met ons mee?

Liefs,
Jip