Dit is de reden dat ik al 3 maanden niet kan hardlopen…

Het was 19 november 2017, een zonnige en tegelijkertijd regenachtige middag toen ik met een flinke eindsprint de laatste heuvel af kwam stormen. Vol adrenaline, met verzuurde benen en helemaal buiten adem behaalde ik bij deze Zevenheuvelenloop in Nijmegen uiteindelijk een (voor mij verrassende) tijd van 1:15:29 uur. De dag erna had ik óveral maar dan ook echt óveral spierpijn. Maar dit had ik wel vaker na een hardloopwedstrijd waarbij ik alles had gegeven. Een dag later was de spierpijn er nog steeds, misschien zelfs wel erger maar ook dat was voor mij ‘normaal’. Hierna werd de (spier)pijn gelukkig geleidelijk aan minder. Behalve mijn voet… Die werd daarentegen alleen maar pijnlijker en stijver. Oh oh, wat had ik gedaan?

‘Dit vond ik zelf een beetje gek…’

De eerste keer dat ik bij de fysio was, werd gesproken van ‘overbelasting’. Dit vond ik zelf een beetje gek omdat ik erg bewust ben van voldoende rust nemen. Ik heb afgelopen jaren geleerd dat herstellen net zo belangrijk is als de trainingen zelf. Maar goed, als de fysio het zegt dan zal dit wel zo zijn.

‘Oke overbelasting was het misschien toch niet.’

Na zes weken rust was mijn voet al minder pijnlijk maar nog steeds voelde een rondje hardlopen niet goed. Al was het maar 10 minuutjes op een rustig tempo. Oke, overbelasting was het misschien toch niet. De fysio kwam met een andere hypothese dat de stand van mijn voet niet helemaal oke is en raadde mij en brace aan die ik ’s nachts om mijn voet moest dragen. Dit heb ik een aantal weken gedaan maar helaas werd de pijn nog steeds niet minder.

Uiteindelijk ben ik maar naar een podotherapeut gegaan. Doordat ze hier meer gespecialiseerde apparatuur hebben, hadden ze meer zicht op de stand van mijn voet. Deze was inderdaad niet helemaal oke waardoor er teveel druk staat op mijn gewricht in mijn voet. De oplossing? Een brace zal niet genoeg zijn maar zooltjes zullen moeten gaan helpen. Maar die moeten eerst nog gemaakt worden…

‘Ik kan hier flink van balen maar aan de andere kant ook de positieve kanten ervan in zien…’

Op dit moment wacht ik nog op mijn zooltjes maar zoals je kunt lezen ben ik ondertussen alweer drie maanden verder. Ik kan hier flink van balen maar aan de andere kant ook de positieve kanten ervan in zien:

1. Stiekem ben ik een ‘mooi weer-loper’ en nu had ik de gehele winter een goed excuus;
2. Ik heb nu 300% gemotiveerd om straks in het voorjaar het hardlopen weer op te pakken;
3. Ik heb een andere sport ontdekt die ik wel heb kunnen beoefenen. Namelijk het zwemmen!

Al met al, is het dus flink kak dat ik hier al zo lang mee zit but hee I’ll be back! Er staat (misschien?!) een hele toffe hardloopwedstrijd op de planning maar daarover later meer! 😉

Liefs,
Jip